|
Αγωνιστική Πρωτοβουλία
εργαζομένων στην Alpha Bank
Οι ανάγκες μας πάνω από τα συμφέροντά τους.
Συναδέλφισσες/φοι,
Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε για ψήφιση ένα νομοσχέδιο-τερατούργημα που το παρουσιάζει, με κραυγαλέα στήριξη από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, ως εκσυγχρονισμό που προστατεύει δήθεν τους εργαζόμενους, «εναρμονίζοντας» τη νομοθεσία στα νέα δεδομένα.
Κυνικά διαφημίζουν ότι θεσπίζουν κανόνες που θα βάλουν τάξη σε ό,τι ήδη συμβαίνει, πρόκειται επομένως για νομιμοποίηση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας με κατάργηση του 8ώρου, ένταση της εκμετάλλευσης, ξεχείλωμα του χρόνου εργασίας, διεύρυνση της ελαστικής απασχόλησης και κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων. Είναι θράσος να ονομάζεται νομοσχέδιο «για την Προστασία της Εργασίας».
Ο νόμος είναι κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντα της εργοδοσίας. Χαντακώνει τους εργαζόμενους που θα δουλεύουν περισσότερο και θα αμείβονται λιγότερο, ενώ υψώνει εμπόδια για τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζόμενων.
Με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο δημιουργείται ένας νέος τύπος εργαζομένου. Πρόκειται για αυτόν που ζει για να δουλεύει και μάλιστα αποκλειστικά για τις ανάγκες του κέρδους των αφεντικών και όχι για την κάλυψη των άμεσα βιοτικών αναγκών του σε τροφή, στέγη, υγεία, μετακίνηση, ψυχαγωγία. Για πρώτη φορά συνδέεται τόσο άμεσα η παροχή της εργασίας με τις ανάγκες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο μισθός αποδεσμεύεται από την παροχή της εργασίας και ο χρόνος εργασίας από ουσιώδη όρο συλλογικής ή ατομικής διαπραγμάτευσης γίνεται μέρος και περιεχόμενο του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη. Η υπέρβαση του ημερήσιου χρόνου εργασίας με την τροποποίηση του ΠΔ 88/1999 σε καθεστώς μάλιστα ευέλικτης μορφής εργασίας έχει ανυπολόγιστες οικονομικές σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες στους εργαζομένους.
Σε μια εποχή που οι άνεργοι στην χώρα ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο, που θα έπρεπε όλοι να έχουμε δουλειά με σταθερή σχέση εργασίας και θα μπορούσε με την ανάπτυξη των τεχνολογιών και την αύξηση της παραγωγικότητας, να δουλεύουμε λιγότερες ώρες και με αμοιβές που θα εξασφάλιζαν ένα βιοτικό επίπεδο αντάξιο του πλούτου που παράγουμε, μας οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα. Γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα.
Στο νέο τύπο εργαζομένου που οραματίζονται, το συλλογικό δικαίωμα της απεργίας και η δυνατότητα θέσπισης κανόνων συλλογικού δικαίου με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι συνθήκη ασύμβατη. Με το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση ΝΔ δημιουργεί καρικατούρες σωματείων χωρίς αποφασιστική και διαπραγματευτική ικανότητα, απόλυτα ελεγμένα και κατευθυνόμενα για την εξυπηρέτηση των εργοδοτικών συμφερόντων.
Οι ρυθμίσεις περί ελέγχου και περιορισμού των μορφών συνδικαλιστικής δράσης συνιστά κατάργηση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και του εργατικού αγώνα για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ ο καθορισμός του τρόπου ψηφοφορίας συνιστά αθέμιτη παρέμβαση στα εσωτερικά του σωματείου και, δια του νομοσχεδίου, παράνομη και γι αυτό αντισυνταγματικά κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας των σωματείων.
Τι προβλέπει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Μητσοτάκη-Σ.Ε.Β.-Ε.Ε.-Κεφαλαίου:
· Καταργεί το 8ωρο με επέκταση στις 10 ώρες δουλειά την ημέρα. Με τη λεγόμενη διευθέτηση και τον όρο της ευελιξίας ρυθμίζεται με διευθυντικό δικαίωμα «ευέλικτα» το καθημερινό ωράριο, ώστε όταν η επιχείρηση έχει δουλειά, να δουλεύουμε και με το «νόμο» 10 ώρες την ημέρα και να «γυρνάει» τις πρόσθετες ώρες πίσω όταν… «δεν έχει δουλειά». Τα περί συναίνεσης του εργαζόμενου είναι κίβδηλα. Η συμφωνία θα είναι ατομική με ό,τι αυτό σημαίνει. Η κατάκτηση για 8 ώρες δουλειά καταργείται και ο χρόνος εργασίας υπολογίζεται συνολικά στο 6μηνο από μια «τράπεζα χρόνου». Προβλέπει ακόμα και για όσους εργάζονται 4ωρα να χρησιμοποιούνται με σπαστό ωράριο ξανά μέσα στη μέρα, αρκεί να μεσολαβεί ένα 11ωρο ελεύθερο μέσα στο 24ωρο.
· Προβλέπει επί πλέον ώρες υπερωρίας ετησίως που αυξάνονται από 120 σε 150 για όλους τους κλάδους, ενώ διατηρεί και τον όρο «υπερεργασία». Ειδικά στους κλάδους με έντονη εποχικότητα (τουρισμός, συγκοινωνίες, κ.α.) ή περιοδικότητα (κατασκευές) που οι εργαζόμενοι λιώνουν στη δουλειά θα εργάζονται 50ωρο τη βδομάδα χωρίς υπερωρίες και η «επιστροφή των ωρών» θα είναι φούμαρα, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είτε δουλεύουν μεροκάματο, είτε απολύονται!
· Η πληρωμή του επιπλέον ημερήσιου χρόνου εργασίας δεν θα κοστίζει επ. πλέον στον εργοδότη. Το προσαυξημένο ωρομίσθιο, που η αποζημίωσή του πέφτει στο 40%, θα αφορά μόνο τις «κατ’ εξαίρεση» επιπλέον 150 ώρες. Οι εργοδότες μπορούν να εξασφαλίζουν περισσότερα κέρδη με φτηνή εργασία-λάστιχο και οι εργαζόμενοι να εξοντώνονται «για ένα κομμάτι ψωμί».
· Επεκτείνει ακόμα και το διάστημα που θα μπορεί ο εργαζόμενος να πάρει μέρος της κανονικής άδειάς του από το Μάη ως το τέλος Σεπτέμβρη και να την εξαντλεί μέχρι και το πρώτο 3μηνο του επόμενου έτους. Έτσι, οι εργοδότες απαλλάσσονται από την υποχρέωση να πληρώσουν τις μέρες άδειας που περισσεύουν στις 31/12, ενώ χάνεται και το δικαίωμά μας στο να λαμβάνουμε την άδειά μας για αναψυχή στο έτος.
· Η κάρτα εργασίας, που θα είναι είτε εφαρμογή στο κινητό είτε ηλεκτρονική, προβάλλεται πανηγυρικά ως εξασφάλιση του εργαζόμενου, στην πράξη όμως θα λειτουργεί σαν μηχανισμός ελέγχου, σαν «βραχιολάκι» και θα ξεκλειδώνει τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Παράλληλα ο ΣΕΒ διατυπώνει ήδη ενστάσεις για «την ορθολογική εφαρμογή της», ομολογώντας εμμέσως ότι η τήρηση κανόνων στο ωράριο δεν συμβαδίζει με την επιχειρηματική λογική των κερδών τους. Το δε διάλειμμα δεν θεωρείται χρόνος εργασίας, κάτι που σημαίνει επέκταση περισσότερο του ωραρίου.
· Καταργεί επί της ουσίας τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» θα γίνεται με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι ο κάθε εργαζόμενος θα είναι μόνος απέναντι στον εργοδότη. Χτυπιέται η συλλογικότητα και η μαζική διεκδίκηση αιτημάτων, αφού κάθε ένας θα προσλαμβάνεται με διαφορετική προσωπική σύμβαση.
· Ροκανίζει και άλλο την Κυριακάτικη αργία, με την επέκταση του ανοίγματος τις Κυριακές εκτός από το εμπόριο σε νέους κλάδους (πληροφορική, data centers, αποθήκες και logistics, έτοιμο σκυρόδεμα κλπ.). Αυτό στον κλάδο των τραπεζών αφορά άμεσα τις διευθύνσεις στα κέντρα μηχανογράφησης και πληροφορικής, στις διευθύνσεις προσωπικού, κανονιστικής συμμόρφωσης, στις αποθήκες κλπ όπου οι συνάδελφοι θα κληθούν νόμιμα να δουλέψουν Κυριακές σαν κάθε μέρα!
· Οι απολύσεις γίνονται πιο εύκολες για την εργοδοσία. Καταργείται ουσιαστικά η δυνατότητα νομικής διεκδίκησης επαναπρόσληψης (ακόμα και στην περίπτωση της καταχρηστικότητας). Δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη να απαγορεύει την προσέλευση του εργαζομένου στη δουλειά μετά την προειδοποίηση της απόλυσής του και έως την επίσημη λύση της σχέσης εργασίας (αν και το κερασάκι είναι ότι θα αμείβεται κανονικά).
· Χτυπιέται βάναυσα η δυνατότητα οργάνωσης και αντίστασης και καταργείται το δικαίωμα στην απεργία. Η λήψη απόφασης για απεργία απαιτεί το 50 + 1 των εγγεγραμμένων μελών του σωματείου και όχι των παρευρισκομένων στη Γενική συνέλευση. Για «διευκόλυνση των εργαζομένων» μάλιστα η ψηφοφορία μπορεί να γίνεται και ηλεκτρονικά. Επιπλέον για κήρυξη στάσεων εργασίας ή απεργίας επιβάλλει την προειδοποίηση του εργοδότη 24 ώρες πριν. Ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας που θα οδηγεί και στη διακοπή της απεργίας με δικαστική απόφαση. Δημιουργεί έναν νόμιμο και μόνιμο απεργοσπαστικό μηχανισμό καθώς υποχρεώνει τα συνδικάτα να καθορίζουν «προσωπικό ασφαλείας» με 33% των εργαζόμενων που πρακτικά κάνουν την απεργία αδύναμη έως άχρηστη για όπλο των εργαζόμενων .
· Παρεμβαίνει στη λειτουργία των σωματείων. Το νομοσχέδιο εισάγει την εγγραφή των σωματείων σε κρατικό μητρώο και υποχρεωτικά τις «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» για τα σοβαρά ζητήματα του σωματείου και για την κήρυξη απεργίας φακελώνοντας τους εργαζόμενους.
Το νομοσχέδιο χαντακώνει τη νεολαία και όλους τους εργαζόμενους!
Ο χρόνος εργασίας και η αμοιβή είναι το κλειδί της εκμετάλλευσης. Και τα δύο κτυπιούνται από τις κυβερνήσεις για όφελος των κερδών της οικονομικής ολιγαρχίας. Δεν ξεχνάμε ότι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με τη σύμφωνη γνώμη απλώς μιας ένωσης προσώπων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. το πάει παραπέρα και το τραβά στα άκρα με την προσωπική συναίνεση (βλέπε εργοδοτικό εκβιασμό) και την πλήρη διάλυση του 8ωρου που κατακτήθηκε με αίμα.
Με το νομοσχέδιο αυτό φαίνεται να κλείνει ένας κύκλος αντιδραστικών αλλαγών που ξεκίνησε πριν 10 χρόνια, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου ήταν η μείωση του βασικού μισθού και η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και ανοίγει ένας νέος γύρος με σκοπό την πλήρη υποταγή του χρόνου και του αντικειμένου της εργασίας στις κερδοσκοπικές ορέξεις του εργοδότη.
Ντρέπεται και η ντροπή
Οι παρατάξεις του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού, που με τις μεθοδεύσεις τους αρνούνται την μετωπική αντιπαράθεση συνολικά με το νομό και επιλέγουν αντ' αυτού να διεκδικήσουν “βελτιώσεις” στο νομοσχέδιο “ώστε να μην ενταθούν οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας” (δελτίο τύπου Γ.Σ.Ε.Ε). βοηθούν την κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο και να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, μετατρέπουν τις απεργίες σε “κινητές γιορτές” υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία των συνδικάτων, και δεν απαντούν στην επίθεση Κυβέρνησης-κεφαλαίου-Ε.Ε.. Με μια απεργοσπαστική -για άλλη μια φορά- απόφαση η ΓΣΕΕ, όπως με τη μη συμμετοχή στην απεργία 6 Μάη, “έδωσε γραμμή” ακύρωσης της απεργίας στις 3 Ιουνίου ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη, που ήταν ήδη αποφασισμένη από την ΑΔΕΔΥ, δεκάδες εργατικά κέντρα και εκατοντάδες σωματεία και ομοσπονδίες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Και έτρεξαν αμέσως ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΝΟΤΗΤΑ-ΕΑΚ (Σύριζα) και το ΠΑΜΕ να ακυρώσουν την απεργία 3/6 σε ΕΚΑ-ΑΔΕΔΥ και άλλα εργατικά κέντρα και σωματεία για να συμπλεύσουν με τη ΓΣΕΕ.
Για άλλη μια φορά αφήνουν τον κόσμο της εργασίας αβοήθητο στα χέρια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, ξεφτιλίζουν το ρόλο των σωματείων, τα απονομιμοποιούν ακόμη περισσότερο στη συνείδηση των εργαζόμενων και της νεολαίας, καλλιεργούν την αίσθηση της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συμμετέχουν σε αυτή την αθλιότητα και έχουν ιστορικές πολιτικές ευθύνες. Συμπορεύονται στο αγωνιστικό σχέδιο χαμηλών πτήσεων, ήττας και υποταγής με τη ΓΣΕΕ και γενικά τις ηγεσίες του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αρνούνται να διατυπώσουν ένα διαφορετικό σχέδιο αγώνα που θα συμβάλει σε ένα πολιτικό εργατικό κίνημα ανατροπής και όχι διαβούλευσης των όρων εξαθλίωσης και έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Με την αχαρακτήριστη επιλογή τους να αναστείλουν σε μια σειρά σωματεία και στο ΕΚΑ την απεργία 3/6 που οι ίδιοι συνυπόγραψαν και ψήφισαν σε μια σειρά γενικών συνελεύσεων σωματείων το αποδεικνύουν. Οι εξαγγελίες για απεργιακή κλιμάκωση ήταν προγραμματισμένο να μείνουν στα λόγια. Καλούμε τον κόσμο που τους ακολουθεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να κοιτάξει προς την πλευρά των αγωνιζόμενων σωματείων που παρόλα αυτά έκαναν απεργία στις 3 Ιούνη και εδώ και μήνες συντονίζονται οριζόντια, αγωνιστικά, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα άλλο κέντρο αγώνα που να εμπνεύσει τους εργαζόμενους.
Απέναντι στην βαθιά πολιτική επίθεση της κυβέρνησης η απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι αποφασιστική, ταξική και πολιτική. Με πάλη για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο, για την υπεράσπιση του σταθερού 8ωρου, σε σύνδεση με το στόχο για μείωση σε 6ωρο-30ωρο, με αύξηση των αποδοχών και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.
Η πολιτική απάντηση πρέπει να δοθεί με πανεργατικό ξεσηκωμό και κίνημα ανατροπής, με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, με αντικαπιταλιστική οπτική στο εργατικό κίνημα και όχι με ξέπνοες ηττοπαθείς λογικές που διευκολύνουν την προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής. Ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζομένων και των μαχόμενων σωματείων, όχι στα παζάρια και τα απεργοσπαστικά πραξικοπήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Με σχέδιο κλιμάκωση και αγώνα διαρκείας, συνελεύσεις σε κάθε νομό και εκλογή επιτροπών αγώνα, 48ωρη απεργία, καταλήψεις στις τράπεζες, διαδηλώσεις καθημερινές, και νέα απεργία αν πάνε να ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Αυτή ήταν η πρότασή της Αγωνιστικής Συνεργασίας στο ΓΣ της ΟΤΟΕ στις 4/6, κόντρα στην πλειοψηφία που αποφάσισε μόνο την 24ωρη απεργία 10/6 χωρίς να δεσμευτεί για τη συνέχεια.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή
Πάρτε πίσω το κατάπτυστο νομοσχέδιο!
· Κάτω τα χέρια από το 8ωρο. Ούτε λεπτό παραπάνω για τα κέρδη τους. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, 6ωρο, 5ήμερο για όλους. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
· Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση», στην κατάργηση του 5θήμερου, του συνεχόμενου ωραρίου, της Κυριακάτικης αργίας.
· Σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους, κατοχυρωμένη από γενική συλλογική σύμβαση. Όχι στις ατομικές συμβάσεις. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και ειδικά της ενοικιαζόμενης εργασίας μέσω εργολαβικών δουλεμπορικών εταιρειών.
· Αυξήσεις στους μισθούς. Προσλήψεις στις τράπεζες, όχι στις «εθελούσιες» περικοπές προσωπικού.
· Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Συνδικάτα ταξικά.
· Προστασία των ανέργων. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με τον βασικό μισθό. Πλήρης κάλυψη των απωλειών της πανδημίας για όλους τους εργαζόμενους.
· Προσλήψεις για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, των κοινωνικών υπηρεσιών και όλων υπηρεσιών που καλύπτουν την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος.
Στις 10 Ιούνη όλοι στην προειδοποιητική απεργία και στους δρόμους!
Κανείς στη δουλειά – κλειστά laptops
Απεργιακή συγκέντρωση 11 π.μ.. Χαυτεία |
