Mπαράζ προσφυγών κατά του ΕΝΦΙΑ – Ξεπερνούν τις 50.000 σε όλη τη χώρα – Ερώτηση στο ΣτΕ από την κυβέρνηση για την συνταγματικότητα του

Ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας θα οδηγηθεί όπως όλα δείχνουν η αντισυνταγματικότητα του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ).

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η Καθημερινή, οι ενδικοφανείς προσφυγές που έχουν κατατεθεί από τους φορολογουμένους ξεπερνούν τις 50.000 σε ολόκληρη τη χώρα, εξέλιξη που θα αναγκάσει την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να θέσει ερώτημα προς το ΣτΕ ως προς το αν είναι συνταγματική ή μη η επιβολή και η είσπραξη του ΕΝΦΙΑ. Στην περίπτωση αυτή, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο θα συνεδριάσει με τη διαδικασία της πιλοτική δίκης προκειμένου να αποφανθεί επί του ζητήματος. Πάντως, λόγω της υποβολής μεγάλου αριθμού ενδικοφανών προσφυγών κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ, η γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων κ. Κ. Σαββαΐδου με εγκύκλιό της ζητάει από τις εφορίες να κατηγοριοποιήσουν τις προσφυγές ως εξής:

1) Αντισυνταγματικότητα του φόρου.
2) Αμφισβήτηση του ύψους των αντικειμενικών αξιών βάσει των οποίων υπολογίστηκε ο φόρος.
3) Αιτήματα για χορήγηση απαλλαγών.
4) Οικονομική αδυναμία.
5) Διόρθωση στοιχείων της δήλωσης Ε9.

Σημειώνεται ότι οι φορολογούμενοι-ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν ενδικοφανή προσφυγή μέχρι και 60 ημέρες από τη βεβαίωση του φόρου.
Οι εφορίες από την πλευρά τους θα πρέπει να διαβιβάζουν συγκεντρωτικά (σε φυσική μορφή) στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών μία φορά την εβδομάδα με διαβιβαστικό έγγραφο τις ενδικοφανείς προσφυγές. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΔΣΑ, Βασίλη Αλεξανδρή, οι σχετικές ρυθμίσεις θέτουν σε δοκιμασία την κοινωνικοοικονομική υπόσταση των φορολογουμένων, εγείρουν σοβαρά ζητήματα αντισυνταγματικότητας και, επιπλέον, πλήττουν βάναυσα την ανάπτυξη του συναφούς πεδίου της ελληνικής οικονομίας.

Οπως αναφέρει, με την επιβολή του ΕΝΦΙΑ αγνοήθηκε –για μία ακόμη φορά– το στοιχείο της φοροδοτικής ικανότητας, που πρέπει να διέπει οιονδήποτε φόρο στα ακίνητα.

Ειδικότερα, ο εν λόγω φόρος ουδόλως συνδέθηκε τόσο με την παραγωγή εισοδήματος από το φορολογούμενο ακίνητο, αλλά όσο και με την εν γένει εισοδηματική κατάσταση του υποχρέου.

Ετσι, όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΔΣΑ, η φορολόγηση απρόσοδης ακίνητης περιουσίας καταλήγει απροκάλυπτα στη δήμευσή της και, συνακόλουθα, σε εκ πλαγίου παραβίαση των σχετικών συνταγματικών απαγορεύσεων. Στον αντίποδα, έννομες τάξεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών έχουν ήδη προ πολλών ετών αποδεχθεί την ανάγκη συνδέσεως της φορολογίας της ακίνητης ιδιοκτησίας με το εισόδημα του φορολογουμένου.